اگر سیدضیاء «انقلابی» توصیف می‌شود به معنی این است که از وضع موجود سلطنت قاجاریه ناراضی بود و در جهت اصلاحات اجتماعی و اقتصادی و سیاسی کوشا بود، نه در راه انقلاب کمونیستی و کارگری...سیدضیاء با فرانسه از در دوستی و همکاری درآمد و در روزهای اول وانمود می‌کرد که هر تصمیم سیاسی یا انتصاب وزیر را با مشاورت سفارت فرانسه انجام خواهد داد اما رفته‌رفته فرانسویان فهمیدند که انگلیس در این قضیه دخالت داشت...سیدضیاء طرفدار حمایت انگلیس بود تا اقتدار دولت را احیا سازد و سپس به اهداف ملی و استقلال برسد.

کودتای سوم اسفند کار دیپلمات‌ها و افسران انگلیسی در ایران بود و لندن در آن دستی نداشت...کودتا حرکتی از پایین بود نه از بالای جامعه.

روی کار آمدن سیدضیاءالدین طباطبایی را نمی‌توان به چرخشی از سوی یک دیدگاه خاص در انقلاب مشروطیت به سوی دیدگاه خاص دیگری دانست و شخصیت و مرام سیاسی وی را نیز در وهله اول باید در پرتوی مسایلی دید که بیشتر ربط به فرصت‌طلبی سیاسی او و نیز حمایت ارتش بریتانیا از او دارد...نباید اعتبار و مقام سیدضیاء را بیش از آنچه وی بود جلوه داد. سیدضیاء یکی از تحصیلکردگان آن دوران بود که نه واقعا دارای آرمان‌های نظری بود، نه خود را معتقد به اصول خاصی می‌دانست.

من در آراء و عقاید سیدضیاء جز یک پوپولیسم بسیار پیش پاافتاده و ارزان چیز دیگری نمی‌بینم...اقشار متوسط به پایین جامعه مخاطب سیدضیاء بودند.